Hoezo verantwoordelijkheid? Als ondernemer is het oppassen geblazen, want voordat u het weet betaalt u ongezien een factuur voor spullen die u nooit besteld heeft of voor vermelding in een interessante bedrijvengids waar nog nooit iemand van heeft gehoord. Ook de fiscus is waakzaam tegen fraude en stelt aan ondernemers dan ook de nodige fiscale eisen. Zo gelden er vooral bij internationaal handelen de nodige voorwaarden. Maar hoever reikt uw verantwoordelijkheid eigenlijk?
Btw-fraude
Een bekende vorm van fiscale fraude betreft de btw. Een collega van u handelde in mobiele telefoons en tablets, bekende fraudegevoelige artikelen. Daarom had hij met de Belastingdienst een aantal afspraken gemaakt. Nieuwe leveranciers en afnemers werden door hem bij de fiscus gemeld, in- en verkopen van meer dan € 10.000 werden ook gemeld en dat gold ook voor leveranciers en afnemers waarbij het ging om transacties van meer dan € 50.000 per maand. Uw collega had in januari 2013 vier keer een partij mobieltjes aan een nieuwe Britse afnemer geleverd. Conform afspraak met de fiscus had hij hierover alle gegevens aan de inspecteur gestuurd. Helaas ging het toch mis …
Btw-nummer buitenlandse afnemer. In dit geval ging het fout met het btw-nummer van de buitenlandse afnemer. Uw collega beschikte over dit nummer, maar het was achteraf vanwege fraude weer ingetrokken. Ook had uw collega de mobieltjes moeten leveren aan afnemers in Polen en Duitsland. Hij beschikte echter alleen over het btw-nummer van zijn Britse afnemer. Toen bleek dat deze de verschuldigde btw niet had afgedragen, moest uw collega hiervoor opdraaien. Deze vond dit onterecht en stapte naar de rechter.
Navraag voldoende? Voor de rechter was de vraag aan de orde of uw collega wist, dan wel had moeten weten, dat er sprake was van fraude. Dat uw collega zelf te goeder trouw was, stond vast. Hij had navraag gedaan naar zijn afnemer en geconstateerd dat deze in 2011 was opgericht en als groothandel en distributeur van consumentenelektronica stond ingeschreven in het Britse handelsregister. Ook had hij een btw-certificaat, afgegeven door de Britse fiscus, inhoudende dat aan hem een btw-nummer was toegekend, welk nummer dat was en dat de afnemer elke drie maanden btw-aangifte moest doen.
Wat uw collega niet had gedaan. Uw collega beschikte echter niet over de btw-nummers van de Poolse en Duitse ondernemers waaraan hij de mobieltjes moest leveren. Volgens de inspecteur voldoende reden om na te heffen, maar hier dacht de Hoge Raad gelukkig toch even anders over …
Oordeel Hoge Raad aan uw zijde
De Hoge Raad geeft aan dat u als ondernemer er binnen het redelijke alles aan moet doen om niet bij fraude betrokken te raken. Hoever dit gaat, hangt van de situatie af. Zo moet u bij vermoedens van fraude uw afnemer screenen op betrouwbaarheid. Tip. Zorg dat u uw inspanningen kunt aantonen en leg daarvoor een dossier aan.
U zit niet op de stoel van de fiscus. De fiscus mag echter niet eisen dat u complexe en grondige controles doorvoert en zo in feite de controletaken van de fiscus overneemt. Tip. Het enkele feit dat, zonder verdere fraudevermoedens, uw collega niet beschikte over de btw-nummers van de ondernemers aan wie hij de mobieltjes moest afleveren, was in ieder geval onvoldoende voor een naheffing. Deze verdween dan ook van tafel.